Fundir Alþingis eru með nokkrum ólíkindum, ekki síst þegar rædd eru fjálög fyrir árið 2016 þessa dagana en ekki bara þá.

Alþingi starfa eftir starfsáætlun sem samþykkt er af forsætisnefnd þingsins, en hún starfar með forseta að skipulagi þingstarfa þó forseti beri ábyrgð á og hafi æðsta vald um störf þingsins. Engin slík starfsáætlun er í gildi.

Umræður fram á þeim tíma sólarhrings að ætla má að mikill hluti þjóðarinnar geti ekki fylgst með þeim. Jafnframt gera samfelldar umræður í 12 tíma og meira venjulegu fólki erfitt fyrir. Þetta minnir á það háttarlag ýmissa ríksisstjórna í BNA að gera þeim sem kjósa "rangan" flokk erfitt að nýta atkvæði sitt.

Margir halda því fram að reglur um hvíldartíma séu þverbrotnar í þessum umræðum á Alþingi Íslendinga.

Staða þingforseta verulega skrítin. Hann/hún situr eins og tréhestur eða nátttröll í stól sínum og neitar að svara spurningum þingmanna um væntanlega framvindu þingstarfa. Hann/hún viðist telja sig vera húsbóndónda og að almennir þingmenn séu hjú hans í anda vistarbanda. Þeim komi alls ekkert við hvað hann hefur í hyggju um stjórn þingsins.

Það er í raun stórfurðulegt að þingmenn láti bjóða sér þessar aðstæður. Þótt forseti brjóti lög á þeim allan sólarhringinn koma þeir í penir í pontu allir í röð til að flytja sínar ræður á einni mínútu eða tveimur og stundum á tíu. Þeir tala af prúðmennsku og undirgefni til forsetans og láta sér ekki detta í hug að malda í móinn, nema Birgittu Jónsdóttur sem blöskraði framkoma forsetans eitt augnablik á 54. fundi þingsins aðfaranótt þriðjudagsins 15. desember.

http://www.althingi.is/altext/upptokur/raeda/?raeda=rad20151215T012921

	Enn rætt um fjárlögin
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nú er allt útlit fyrir að stærsti hluti kjósenda ætli að kjósa „gömlu góðu” flokkana en veita nýjum umbótaflokkum takmarkaðann stuðning. Það skrýtnasta er að þeir ætla fyrst og fremst að kjósa „gömlu góðu” Hrunflokkana, 2007 flokkana,  en í minna mæli þá „gömlu góðu” sem tóku við eftir Hrun. Þeim síðarnefndu hefur þó tekist hreinsunarverkið allvel á mörgum sviðum. Þeir hafa t.d. komið fjárlögum á réttan kjöl, gert margar ráðstafanir sem koma til móts við fórnarlömb Hrunsins og aukið jöfnuð í þjóðfélaginu.

En Hrunflokkarnir bjóða pening. Það er erfitt að keppa við það. Sigmundur Davíð hefur komið auga á vonarpening sem lagður var grunnur að með lögum á Alþingi 2012 og hann studdi ekki þá. Vonarpeninginn ætlar hann t.d.

1.    ekki að nota til að greiða niður skuldir ríkissjóðs sem nýtist öllum strax í sterkara gengi, lægra vöruverði, minni verðbólgu, lægri vöxtum og lægri afborgunum. Til lengri tíma nýtist það unga fólkinu sem sannanleg átti ekki sök á Hruninu en situr uppi með skuldirnar nema við borgum þær,

2.    ekki til að bæta menntakerfið sem nýtist fyrst skólafólkinu sjálfu en síðan allri þjóðinni með betri menntun,

3.    ekki til að byggja upp heilbrigðiskerfið sem við reiðum okkur á frá vöggu til grafar,

4.    ekki til að leiðrétta tryggingakerfið þannig að fársjúkir og efnalitlir einstaklingar þurfi ekki að neita sér um læknisþjónustu,

5.    ekki til að hjálpa þeim sem þegar hafa misst íbúðina sína,

6.    ekki til að hjálpa þeim sem misstu sparnaðinn sem þeir höfðu lagt í hlutabréf.

Sigmundur Davíð ætlar að nota ¾ hluta vonarpeningsins til að greiða niður skuldir vel stæðra einstaklinga sem ekki þurfa á aðstoð að halda (samkvæmt skýrslu Seðlabankans) og ¼ til þeirra sem þurfa á aðstoð að halda vegna húsnæðislána.

Bjarni Benediktsson ætlar að nota ameríska vúdúhagfæði sem byggist á því að gera vel við efnamikið fólk því brauðmolar muni sáldrast af allsnægtaborðum þess og til almennings. Þessi  hagfæði hefur margoft verið afsönnuð þar sem hún hefur verið reynd.

Árið 2003 lofuðu Hrunflokkaranir öllum öllu. Kárahnjúkavirkjun, hærri húsnæðislánum og skjótum sigri í Iraq. Flest gekk eftir þangað til allt fór til andskotans 2008. Og það vantaði sannarlega ekki viðvaranir. Nú eru þeir komnir aftur í gylliboðakapphlaupi sem aldrei fyrr.

Þetta gekk ekki þá og það gangur ekki núna.

Miðað við það sem ég heyri í fréttum (hef ekki lesið dóminn) hefur hæstiréttur ógilt kosningarnar til stjórnlagaþings á fölskum forsendum.

1. Það er óumdeilt að kjörkassarnir voru ekki opnaðir af óviðkomandi þó ekki væri á þeim hengilás. Að ógilda kosningar vegna atvika sem hefðu getað átt sér stað er svipað og að grafa lifandi mann sem lenti í lífshættulegu slysi en varð ekki meint af því að hann hefði getað dáið.
2. Skilrúmin milli borða kjósenda voru nægjanlega há og það var ekki hægt að sjá hvað maðurinn á næsta borði var að bardúsa. Prufið að skrifa fjögurra stafa tölu með blýanti á hvítan pappír og lesa hana í svipaðri fjarlægð og var á milli borða. Það sést bara ljósgrár ógreinilegu blettur. Til þess að lesa kjörseðil næsta manns þyrfti að standa yfir manninum og einbeita sér að lestrinum. Auk þess var kjördeildin opin og auðvelt fyrir starfsmenn (og kjósendur sjálfa) að fylgjast með því að menn væru ekki að skipta sér af kosningu annarra.
3. Þó etv sé fræðilega mögulegt að rekja kjörseðla til einstaklinga þá er algjörlega útí hött að hægt sé að gera það nema það sé fyrirfram skipulagt og að sá sem hefur áhuga á að  gera það sé búinn að útvega sér tiltölulega flókinn tæknibúnað til að lesa seðlana með. Engar getgátur eru uppi um að slíkt hafi átt er stað né heldur að tæknibúnaður landskjörstjórnar hafi verið notaður til þess.
4. Það skiptir engu máli hvort kjörseðillinn var brotinn saman eða ekki. Það var ekki hægt að lesa á hann og jafnvel þó það hefði verið hægt á tilviljanakenndan hátt var það ekki nægjanlegt til að vinna uppúr því þekkingu sem gæti nýst einhverjum. 

 

	Stjórnlagaþingskosning ógild
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

 Úr stofnskrá Samfylkingarinnar samþ. 2000:

"Samfylkingin telur að sameiginlegar auðlindir Íslendinga, svo sem nytjastofnar sjávar og orkan í fallvötnum og á jarðhitasvæðum, skuli vera ævarandi þjóðareign. Eðlilegt endurgjald fyrir afnot af þeim á að renna til þjóðarinnar."

Úr stjórnmálaályktun Samfylkingarinnar 2007:

"Samfylkingin vill að þjóðareign á sameiginlegum auðlindum verði bundin í stjórnarskrá."

Úr stjórnmálaályktun Samfylkingarinnar 2009:

"Nauðsynlegt er að breyta stjórnarskrá til að tryggja þjóðareign á sameiginlegum auðlindum..." 

Úr stefnuræðu formanns Samfylkingarinnar á landsfundi 2009:

"Við leggjum mikla áherslu á að ákvæði um þjóðareign á auðlindum verði sett í stjórnarskrá og að þannig verði komið í veg fyrir að eignarhald okkar mikilvægustu auðlinda lendi í einkaeign fárra."

Úr samstarfsyfirlýsingu Samfylkingar og VG 2009: 

"Standa þarf vörð um sameign þjóðarinnar á náttúruauðlindum sínum."

Miðað við samantektina hér að ofan myndu sumir halda að stefna Samfylkingarinnar í auðlindamálum væri nokkuð skýr. Margir myndu líka halda að þegar Samfylkingin er í stjórnarsamstarfi með flokki sem í aðalatriðum hefur sömu afstöðu til eignarhalds á auðlindum þá sé öllu óhætt.  Staðreyndin er hinsvegar sú að forystumenn Samfylkingarinnar virðast handónýtir þegar kemur því að varðveita eða að koma auðlindunum í þjóðareign.

Þegar alþjóðleg risafyrirtæki eru að sölsa undir sig auðlindir þá beita þau gjarnan málflutningi sem byggist á því "að enn sé ekkert ákveðið, að eingöngu sé um könnun að ræða, að það sé nægur tími til að gera athugasemdir" o.s.frv. Um leið eru hinsvegar settir frestir og bundnar dagsetningar og fyrr en varir er orðið allt of seint að hafa skoðun á málinu. Mér finnst eins og stjórnvöld hafi beitt almenning svipuðum aðferðum varðandi þetta Magma mál. Í 4 ár hefur okkur verið sagt að ekkert væri að óttast og að stjórnvöld hefðu fullan rétt til að koma að málinu á síðari stigum.

Það er ömurlegt að þurfa nú að hlusta á fulltrúa Magma endurtaka í sífellu að stjórnvöld hafi haft ótal tækifæri til að hafa áhrif á og/eða koma í veg fyrir þessa samninga en nú sé það um seinan.

Miðað við kynningu á þessum samningi sem ég hlustaði á í Grindavík í fyrra þá er hann ein svívirða frá upphafi til enda. Sjálfbær nýting auðlindanna er ekki tryggð, tímalengdin jafngildir nánast sölu á auðlindunum og endurgjaldið fyrir afnotin er svo lágt að engu tali tekur.

Hvað þýðir eiginlega þjóðareign? Á þjóðareign við um það þegar hlutafélög á markaði eða lífeyrissjóðir eiga auðlindir. Ég held ekki og dæmin sýna að hvorugt gengur upp. Við þurftum að fara gegnum ansi erfiða atburðarás til að átta okkur á þessu enda var þetta ein af kennisetningum útrásarapanna og þeirra stjórnmálaafla sem deildu völdum með þeim. En getur þjóðareign átt við um eign sem er í eigu fámenns sveitarfélags? Nei.  Þjóðareign þýðir bara þjóðareign, eign sem öll þjóðin á, ber ábyrgð á og nýtur arðs af ef svo vill til.

 

 

	Styðja ekki ríkisstjórnina
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt